روز چهارم محرم روز دو طفلان حضرت زینب(س) و ..

                             ولله الاسماء الحسنی...

                 بسم الحسین

تقدیم به جناب حرّ سلام الله علیه از این حقیر فقیر:

وه صفا دارد سپردن جان به پیش پای تو------------- ----سر نهادن در ره عشق فرح افزای تو
در قمار عشق تو گر باخت جان و سر چه باک ---------- ای هزاران جان به قربان رخ زیبای تو
محمد.ک. محرم 82

شب و روز چهارم ، مسمی به دو طفلان مظلوم بی بی حضرت زینب (س) است و بعض از شهرها و هیئات روز جناب حرّ(ع) و نیز دو طفلان حضرت مسلم بن عقیل علیهما السلام
که ما هر چند مختصر به طفلان معصوم و مظلوم بی بی حضرت زینب کبری (س) می پردازیم زیرا که حق بی بی حضرت زینب (س)  و اهل بیت عصمت و طهارت (ع) بر همه عوالم  و اهل آنها مقدم و رعایت آن فرض الطاعه.

حضرات عون و محمّد (ع) فرزندان عبدالله ابن جعفرطیّارابن ابی طالب هستند که به نقل و اتفاق نظر اکثر ارباب مقاتل فرزندان عقیله بنی هاشم بی بی حضرت زینب (س) میباشند. گرچه ابن جزیر طبری درتاریخ طبری«1» ،مادر عون(ع) را حضرت زینب (س) دانسته ومادر محمد(ع) را خوصا، دختر حفصه از قبیله بنی بکربن وائل . ولی همان طور که گفته شد اکثر قریب به اتقاق مورخین و ارباب مقاتل در اینکه این دو بزرگوار مادرشان علیا مخدره
بی بی حضرت زینب (س) می باشد اتفاق نظر دارند.و آن یک از پسران عبدالله ابن جعفر(ره) که مادرش خوصا بنت حفصه بوده جناب عبیدالله ابن عبدالله ابن جعفر (ع) برادر آن دو بزرگوار که از پدر یکی بودند ، بوده که پس از آن دو بزرگوار به میدان رفته و به شهادت رسید.
در روز عاشورا به نقل از اکثر و اصح مورخین«2» ، اول کسی که از اهل بیت (ع) و خانواده امام حسین (ع) به میدان رفت جناب علی بن الحسین(ع) اوسط که ملقب به علی اکبر است و جهت این لقب آن حضرت را انشاءالله در روز هشتم که روز علی اکبر (ع) است به تفصیل بیان خواهیم کرد .
پس از ایشان حضرت عبدالله بن مسلم بن عقیل (ع) به میدان رفت و سپس اول پسر بی بی حضرت زینب (س) ، عون ابن عبدالله بن جعفر(ع) به میدان رفت که به بنقل از اکثر مقاتل با آنکه نوجوانی بیش نبود و اورا 12-13 ساله عنوان نموده اند و نیز در مناقب ابن شهر آشوب <ابن نما> (ره) «3» سه سوار و هجده پیاده را به اسفل السافلین دوزخ فرستاد و نهایت به دست عبدالله ابن قطبه طائی (لعنه الله علیه ) شهد شیرین شهادت نوشید.
در اینجا لازم به ذکر است که اصحاب گرامی ابا عبدالله الحسین (ع) همه پیش از عترت رسول (ص) به میدان رفتند تا به این عهد خود مبنی بر حفاظت و پشتیبانی و تبعیت از خاندان عترت و طهارت (ع) کامل عمل نمایند
و اظهار ارادت خالصانه و عشق خود را به ایشان ابراز دارند .بطوریکه شیخ کشی(ره) «4» گفته اصحاب حسین(ع) امام راچنان یاری کردند و به کوه آ هنین برخوردند( کنایه از کثرت سپاه دشمن است ) و سینه جلوی نیزه ها دادند و چهره جلوی شمشیرها. و با اینکه از جانب دشمن به آن بزرگواران، امان داده شد و لیکن نپذیرفتند و گفتند:
ما نزد رسول خدا(ص) عذری نداریم که چشمی از ما باز باشد( یعنی تا زنده باشیم و نفس داشته باشیم ) و حسین(ع) کشته شود.
و....
همگی به پای عشق کشته شدند به مصداق آیه شریفه : من المومنین رجال صدقوا ما عاهدوا الله علیه فمنهم من قضا نحبه ومنهم من ینتظر وما بدّلوا تبدیلا «5»

فلذا بعد از ایشان نیز بر مدار همین رسم عاشقانه حتی در، گاه به میدان رفتن اهل بیت (ع) خویشان نزدیک ابا عبدالله الحسین(ع) سعی داشتند تا جایی که رمق دارند از حضرت و برادر و خواهر زادگان ایشان مراقبت نمایند و پیشمرگ ایشان باشند.
علیهذا بعد از عون (ع) ، محمد(ع) پسر دیگر آن علیا مخدره (س) به میدان رفت و به نقل ازمناقب ده تن را به هلاکت رساند و نهایت به دست عامر بن نهشل تمیمی (لعنة الله علیه ) به شهادت رسید.
نکته عارفانه و عاشقانه و مظلومانه ی این برهه کیفیت آماده شدن آن دو بزرگوار و کسب اجازه نمودن از دایی گرامشان حضرت حسین (ع) است که دل هر عاشق دلسوخته ای را به قلیان می آورد.
با اینکه آن دو بزرگوار طفل و نوجوان بودند از آنچنان روح بلند و بزرگی برخوردار بودند که مایه ی قبطه ی هر عاشقی است .
قابل ذکر میدانم که علت حضور نوجوانان و کودکان در این جهاد و نبرد ایشان را بیان کنم که جهاد و قتال در راه خدا اگر جهاد غلبه باشد فقط بر مکلفین واجب است و از کودکان ساقط است ولیکن در حهاد استماته چنانکه در روزهای قبل گفتیم جهاد جانبازیست و از روی مصالحی که بر آن مترتب است شامل از خود گذشتگان راه حق میشود و به آنها اختصاص دارد که مانند پروانه خود را در آتش عشق به حقیقت میسوزانند .
فلذا آن دو بزرگوار با اذن پدر و مادر به محضر دایی عظیم الشأن خود آمده اجازه رخصت جهاد خواستند که حضرت موافقت نکردند و هر چه اصرار کردند امام نپذیرفتند و فرمودند : شما امانتهای شوهر خواهرم هستید .
بی بی زینب کبری (س) به برادر عرض کردند: برادر جان عبدالله بن جعفر خود به من سفارشی مخصوص در سر راه آمدن همراه تو نمود که چنانچه جنگ در گرفت فرزندان را پیش از فرزندان حسین (ع) به میدان فرست تا پیشمرگ و فدایی او و فرزندانش باشند.
علی ایّحال حضرت رخصت دادند و آندو بزرگوار با موهای روغن زده و شانه کرده توسط مادر گرامیشان و مشک زده شمشیر به دست گرفتند و بدون زره چون زره در حد بدن کودکانه مبارکشان نبود آماده قتال گشتند و سوار بر مرکب شدند گرچه حتی پاهای مبارکشان به رکاب زین نمی رسید .
لااله الا الله.......
خیل عظیم دشمن لعنة الله علیهم اجمعین برای از پا انداختن آن دو بزرگوار کار سختی نداشت و سعی زیادی نکرد چون آن دو گل باغ رسالت عاشقانه و با کمک مادر چنان سر مبارکشان را شانه زده بودند که فرق سر کامل هویدا و هدف راحت شمشیرها ........
لعنت الله علی القوم الظالمین
آمین. یا رب العالمین

ذیلا" چند خط شعری گزیده در باب این روز تقدیم میدارم:

زینبم(س) ، عقل ، پریشان منست------ عشق، سرگشته و حیران منست
رو کنم جلوه ی دیگر در عشق------------- وقت جانبازی طفلان منست
روز عشق است، کنون این دو غزل-------- بهترین گفته ی دیوان منست
دو غزالی به منای تو حسین(ع)---------- در ره عشق تو، قربان منست
دو پسر یا دو ثمر یا دو قمر-------------------- شاهد یکدلی جان منست
درس توحید به آنان دادم ----------- که حسین (ع) مذهب و ایمان منست
شیرشان دادم و می گفتمشان ----------- که بدانید حسین (ع) حان منست
درس تفسیر بر آنان دادم -------------- که حسین (ع) معنی قرآن منست
گفته ام با پسرانم همه شب------------- که حسین (ع) اول و پایان منست
اذن قربان شدن این دو پسر-------------- خواهش این دل سوزان منست
شعر از شاعر متاسفانه ناشناس وبا اجازه
البته با کمی ویرایش و تخلیص  این حقیر



و از باب تیمن جند خط شعر نیز از این حقیر در رثای آن دو بزرگوار تقدیم میشود :


الا ای کعبه ی دل اذن فرما خواهر خود را--------------- که تا بهرت دهد هدیه، دو نو گل احمر خود را
ز بستان چیده ای گلهای رنگارنگ، لیک از من------- مکن شاها رد ، این دو شاخه ی نیلوفر خود را
ندارد قابل تو ، در، ازای لاله ی لیلا (س) ---------------- ولی ، کن شاد قلب خواهر غم پرور خود را
برای حج مخصوصی که در کرب و بلا داری------------ دو قربانی به پای تو ، دهند جان و سر خود را
نیایم از حرم بیرون ، که تا اشک رخم بینی ---------------  ندارم تاب ، غمدیدن به روی دلبر خود را

الهی زینبت (س) گردد بلاگردان تو جانا ------------------- ولیکن ننگرد آنسان ، عزیز و سرور خود را
چه رفت آنجا خداوندا، بر انوار دل زهرا (س) --------- که شاهد، اندر آن سوزد، دل و بال و پر خود را

الاحقر. محمد.ک.( تکمیل شد به تاریخ
چهارم محرم 1429 .23 دی 1386

امید است این ران ملخ از موری حقیر ،چون من ، عند الله العزیز الرحیم به درگاه اعظم سلیمان عالم امکان مهدی فاطمه ارواحنا فداه مقبول افتد و مرضی نظر حضرتش و تمام دوستداران خاندان عترت و طهارت (ع) قرار گیرد.

انشاء الله.

 التماس دعا

محمد.ک.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------
پا ورقی:
1) تاریخ طبری تالیف ابی جعفر محمد بن جریر طبری متوفای سال 310 قمری در بغداد که از مورخین صاحب نام سده های صدر اسلام است


2) شیخ مفید در الارشاد و سید بن طاووس در ملهوف یا همان لهوف و مناقب ابن شهر آشوب مازندرانی متوفای 588 ق. و احتجاج حمد بن علی ابن ابیطالب طبرسی استاد ابن شهر آشوب و تاریخ مسعودی و ....


3) ابن نما همان محمد بن علی ابن شهر آشوب سروی مازندرانی مولف مناقب


4) کشی با فتح کاف و تشدید شین منسوب به شهر کش در ماوراءالنهر و او شیخ اجل مقدم و عالم بصیر به رجال و اخبار، ابو عمرو محمدبن عمر بن عبدالعزیز کشّی است صاحب کتاب رجال معروفی است که شیخ ابو جعفر طوسی آنرا خلاصه کرده و هم اکنون نیز در علم رجال از منابع مهم است.

5) سوره مبارکه احزاب آیه 23 : از مومنان مردانی هستند که در عهدی که با خدا بستند براستی پایدار و استوار ماندند و بر این عهد به شهادت نایل آمدند واز ایشان برخی در انتظار شهادت بر آن عهد استقامت کرده و هیچ عهد خود را تغییر ندادند.

ورودیه به کربلا .....

                                       بسم رب الحسین

        دوش آمدم ز منادی ندای این آواز -------------- که گاه عیش و طرب آمد و گه پرواز

        بسوی قبله ی روی نگار خوش منظر--------- دوباره وقت رکوع و سجود گشت آغاز

        بطاق ابروان کمانت که کعبه ی عشق است ----- به سوی روی تو دارم نمازو ذکر نیاز

       مرابه تربت و مهری دگر، حاجت نیست------که خاک کوی توام تربت است و مهر نماز

      <<به شاهد ار ز کرامت قدح بنوشانی-------- به بندگی تو باشد همیشه در تک و تاز>>

                                             (سروده سال ۷۷ ، آخرین ویرایش جمعه دوم محرم  مصادف ۲۱ دی ۸۶ )                                     

امروز دوم محرم الحرام سال ۱۴۲۹ هجری قمری مصادف با ۲۱ دیماه ۱۳۸۶ هجری شمسی مقارن با سالروز ورود کاروان عشق حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام به کربلا ست.

در مورد وقایع تاریخی این روز علاوه بر اینکه شاید خود مطلع باشید (چون علاوه بر رسانه ها در هیئات و مساجد و منابر در این خصوص صحبتهای بسیار شده ونیز در صفحات قبلی همین وبلاگ هم هرچند مختصر به این موضوع از منظر تاریخی پرداخته شده است. ولیکن از دیگر جهات علی الخصوص جهات معنویه و من باب فلسفه و حکمت آن واقعه  و سلمه ی عظیم اما پرفیض و برکت واندر باب ولایت خیلی کم به آن پرداخته شده است.

که انشاءالله سعی میشود در این باب و از این منظر به این واقعه و حرکت نجاتبخش حضرت ابا عبدالله (ع) و کاروان آن حضرت بپردازم که صد البته در حد بضاعت این بنده عاصی حقیر کمترین و اجازه ارباب که خود اوست که معرفت و محبت داده و میدهد و اراده اوست در هدایت که در کلام من و شما و دیگر محبان و بر زبان ما ساری و جاری میگردد  و توفیق تقرب به آن ساحت قدسیه که منه التوفیق و الیه المصیر و تا وقتی به این حقیقت هستی گردن ننهیم که آن ذوات مقدس ارادةالله هستند و مسیر بسوی آنها دقیقا و یقینا و تحقیقا تنها مسیر الی الحق سبحانه تعالی است و غیر از این مسیر ؛ ضلال و گمراهی ست و از اوهام خارج نمیشویم. که تمام مشکلات امروز بشر از دور ماندن و دور کردن ومحروم نمودن خود از این مسیر و از این معارف الهیه و توحبد ناب  است.

که آنها همانطور که از مفاد حدیث شرفه ی علی میزان الجنه و یا این شعر شریفه که از حدیث نبوی(ص) مستفاد است :علی حبه جنه ،قسیم النار و الجنه ،وصی المصطفی حقا ، امام الانس و الجنه و با عنایت به حدیث شریفه امام صادق(ع) : کلنا نور واحد  ، رستگاری در دو دنیا که مشغله تمام پبروان ادیان الهی است تحقیقا در این مسیر و چرخش در مدار حول محور ولایت و محبت اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام است و صد البته طبق سلوک به حدیث شریفه امام صادق علیه السلام  یعنی حتما علاوه بر داشتن محبت و اقرار لسانی ،محبت و اقرار قلبی و عملی تا حد وسع مقرر و مقدر است فلذا نباید از کوشش و مجاهده در تقرب به ذوات مقدس اهل بیت (ع) که حقیقت قرب به خداوند سبحان است بسنده به اقل و کم نمود و از حرکت متعالی باز ایستاد و مهم این جاست که از این روزها بهره کافی و وافی باید برد و اینجاست که میگوییم این ایام پر فیض و برکت است و رحمت و نعمت واسعه و عنایت خاصه حضرت حق جل و اعلا علی الخصوص به شیعیان و دوستداران ارباب عالمین مولینا و امامنا حضرت حسین (ع)  و اهل بیت (ع) و همه این مراسم و عزاداریها و اشکها اسباب تقرب و سلوکند و این از اصلی ترین رموز ماندگاری عاشورا و واقعه کربلاست که پرداختن به آن فعلا بیش از این متاسفانه از حوصله این مقال خارج است و انشاءالله در فرصتی مناسب به آن خواهیم پرداخت که  حتی به چه کیفیت  این واقعه عظیم بر انبیای عظام قبل از اسلام تا بدو خلقت آدم ابوالبشر علی نبینا و علیه السلام نقل گشته وهمه ی آنها از سفره فیض حسینی بهره ها بردند و در این مصیبت عظمی اشکها ریختند فلذا به این سبب است که امام باقر علیه الصلوة و السلام که لسان الله الکامل است در فرازهای پرفیض  زیارت عاشورا میفرماید: و جلت و عظمت مصیبتک فی السماوات و الارض و نیز وجود مقدس امام مجتبی علیه افضل الصلوات و السلام با چشم اشکبار  و در لحظات آخر عمر با برکت ناسوتی اش با دیدن اشکهای برادر در غم امام مجتبی (ع) رو به برادر میفرماید : لا یوم کیومک یا ابا عبدالله(ع)   پس عزیزم دقت کن که  نباید این اوقات را مفت باخت لذا باید قدر خود را بیشتر بدانیم عزیزم که در این دنیای وانفسا از بین این همه مکاتب الحادی و مذاهب کفر آمیز من و تو حول محور حقیقت حقه ایم و شیعه ی اثنا عشریه به حول و قوه بی بی حضرت زهرا سلام الله علیها و این یعنی نیم بیشتر راه رستگاری را مارا برده اند و فقط کمی همت کنیم و اگرعمل به احادیث و آیات کریمه قران که متحدند و اگر حتی تنها به مفاد این حدیث شریفه ی امام صادق علیه افضل الصلوة  و السلام که شیعیان ما آنها هستند که مارا با زبان و دل و دست دوست دارند و همانها به میزان التزام به آن مقربتر به ایشانند که سائل از حضرت پرسد یابن رسول الله منظور از دست چیست و حضرت در جواب فرمودند که عمل.یعنی عملا باید محب و عاشق بود .مگر میشود خود را عاشق کسی دانست ولی خدای ناکرده در پشت خود و در دست خنجری زهرآگین برداشت که این کار دشمن است نه دوست. یعنی عزیزم خود را محب مولا بدانیم و گرد گناه و شر که از  طفیل دشمنان قسم خورده حق و از اقوال و افعال آنان علیهم العنه است چرخید . نه عزیزم این محال ممکن است .فلذا مواظبت نماییم که زحماتمان بیهوده بر باد نرود و اگر کمی دقت کنیم و با محبت  بر این مدار رفتار نماییم  دو دنیا راحتیم انشاءالله تعالی.

علیهاذا تیمنا به مناسبت روز دوم و ورود کاروان ابا عبدالله (ع) به کر بلا مثنوی نوشته حقیر ذیلا تقدیم میگردد که اشاءالله مرضی نظر حضرت امام عصر مهدی فاطمه ارواحنا فداه و شما عاشقان اهل بیت(ع) قرار گیرد این حقیر سراپا تقصیر را از دعای خیر خود محروم نفرمایید.

                                                         بر مشامم بوی ماتم میرسد

                                                        عشق بازی با محرم میرسد

عزم کوی دوست دارد شاه عشق -----------------میهمانی میرود در ماه عشق

کاروان عشق را شد راهدار-----------------------کو به کو منزل به منزل رهسپار

از مدینه ، مکه هم ، تا کربلا ---------------------- می برد همراه ، مروه هم منا

همره این غافله ، آل نبی (ص) -------------- هست همراه حسین بن علی(ع)

جملگی آیند بر یاری او  -------------------------  سر کشند از ساغر اسرار هو

همرهش خورشید صبر و استقام ---------- زینب کبراست(س) آن علی مقام

کو سبو چرخان صهبای ولاست ----------------- زینت دامان شاه لا فتی است

بر برادر عاشقی پا بست بود ---------------- وز شراب عشق او سرمست بود

در بلا شد جرعه نوش جام او ------------------ در وفا بٌد خواخهری چون مام او

بار اندوهش به دوش جان نهاد -------------------- مادر گیتی چون او هرگز نزاد

کوه از استادگیّ او خجل ََ------------------------ کو به راه عشق از کف داده دل

کاروان منزل به منزل راه برد ----------------------- تا به دشت کربلا ماءوا سپرد

<< اندر آن وادی امیر ملک دین ------------ کرد بر پا خیمه ی عشق آفرین>>

جمله مستان گرد او جمع آمدند -------------------همچو پروانه بر شمع آمدند

تا به راه دوست جان و سر نهند -------------------- یاوری بر زاده ی حیدر دهند

روز عاشور اندرآن میدان عشق ------------------ شاه ایمان همره یاران عشق

جملگی دادند سر بر کیش دوست ---------- تحفه ای مقبول اندر پیش دوست

از جوان و پیرو طفل شیر خوار -------------------- عشق بازی کرده با جانانه یار

آری آری هر که را عاشق بُدی --------------- عاشقی باید چو ایشان را شدی

زاده ی زهرا(س) حسین فاطمه(ع)--------- داده درس عشق بر عشاق همه

                  <<<هرکه راچون شد حسین(ع)مولای عشق>>>

                 <<<<<   لاجرم شد  بادیه پیمای عشق   >>>>>

               {<<<<   شاهدا با نام زیبای حسین ( ع )    >>>>}

              {<<<  مست شو از جام و صهبای حسین(ع)  >>>}

(سروده سال ۷۶-۷۷ ، آخرین ویرایش جمعه دوم محرم  مصادف ۲۱ دی ۸۶ )

الاحقر محمد.ک

بر مشامم بوی ماتم میرسد ----- عشقباری با محرم میرسد

                                                            بسم الله الرحمن الرحیم

با عرض تسلیت به مناسبت آغازمحرم ۱۴۲۹ ایام سوگواری سید و سالار شهیدان به ساحت مقدس مولینا و صاحبنا و امامنا حجةبن الحسن المهدی ارواحنا و ارواح العالمین له الفدا و رهبر معظم انقلاب اسلامی و جمیع شیعیان و دلسوختگان و عاشقان آن حضرت و سلامی به گرمی انوار پرفیض مهر معرفت و خورشید محبت و چراغ هدایت حضرت مولی الکونین ؛ ارباب عالمین سیدنا و مولینا و صاحبنا الامام الشهید المذبوح المظلوم حسین ابن علی ابن ابی طالب علیه افضل الصلوة و السلام

با عرض معذرت و پوزش از تاخیر یکساله که بدلایل گوناگون و مشغله های زیاد نتوانستم در خدمت باشم و حال که به کرم مولا وبه لطف مخصوص ارباب توفیق داده شده تا در خدمت باشم امید است که حقیر را به دیده کریمانه از عذر و قصور در خدمت  عفو نمایید.

چنانچه عمرو توفیق باشد  روند سال قبل در این ایام پر فیض را  ادامه خواهم داد. انشاءالله.

محمد . ک