روز چهارم محرم روز دو طفلان حضرت زینب(س) و ..

                             ولله الاسماء الحسنی...

                 بسم الحسین

تقدیم به جناب حرّ سلام الله علیه از این حقیر فقیر:

وه صفا دارد سپردن جان به پیش پای تو------------- ----سر نهادن در ره عشق فرح افزای تو
در قمار عشق تو گر باخت جان و سر چه باک ---------- ای هزاران جان به قربان رخ زیبای تو
محمد.ک. محرم 82

شب و روز چهارم ، مسمی به دو طفلان مظلوم بی بی حضرت زینب (س) است و بعض از شهرها و هیئات روز جناب حرّ(ع) و نیز دو طفلان حضرت مسلم بن عقیل علیهما السلام
که ما هر چند مختصر به طفلان معصوم و مظلوم بی بی حضرت زینب کبری (س) می پردازیم زیرا که حق بی بی حضرت زینب (س)  و اهل بیت عصمت و طهارت (ع) بر همه عوالم  و اهل آنها مقدم و رعایت آن فرض الطاعه.

حضرات عون و محمّد (ع) فرزندان عبدالله ابن جعفرطیّارابن ابی طالب هستند که به نقل و اتفاق نظر اکثر ارباب مقاتل فرزندان عقیله بنی هاشم بی بی حضرت زینب (س) میباشند. گرچه ابن جزیر طبری درتاریخ طبری«1» ،مادر عون(ع) را حضرت زینب (س) دانسته ومادر محمد(ع) را خوصا، دختر حفصه از قبیله بنی بکربن وائل . ولی همان طور که گفته شد اکثر قریب به اتقاق مورخین و ارباب مقاتل در اینکه این دو بزرگوار مادرشان علیا مخدره
بی بی حضرت زینب (س) می باشد اتفاق نظر دارند.و آن یک از پسران عبدالله ابن جعفر(ره) که مادرش خوصا بنت حفصه بوده جناب عبیدالله ابن عبدالله ابن جعفر (ع) برادر آن دو بزرگوار که از پدر یکی بودند ، بوده که پس از آن دو بزرگوار به میدان رفته و به شهادت رسید.
در روز عاشورا به نقل از اکثر و اصح مورخین«2» ، اول کسی که از اهل بیت (ع) و خانواده امام حسین (ع) به میدان رفت جناب علی بن الحسین(ع) اوسط که ملقب به علی اکبر است و جهت این لقب آن حضرت را انشاءالله در روز هشتم که روز علی اکبر (ع) است به تفصیل بیان خواهیم کرد .
پس از ایشان حضرت عبدالله بن مسلم بن عقیل (ع) به میدان رفت و سپس اول پسر بی بی حضرت زینب (س) ، عون ابن عبدالله بن جعفر(ع) به میدان رفت که به بنقل از اکثر مقاتل با آنکه نوجوانی بیش نبود و اورا 12-13 ساله عنوان نموده اند و نیز در مناقب ابن شهر آشوب <ابن نما> (ره) «3» سه سوار و هجده پیاده را به اسفل السافلین دوزخ فرستاد و نهایت به دست عبدالله ابن قطبه طائی (لعنه الله علیه ) شهد شیرین شهادت نوشید.
در اینجا لازم به ذکر است که اصحاب گرامی ابا عبدالله الحسین (ع) همه پیش از عترت رسول (ص) به میدان رفتند تا به این عهد خود مبنی بر حفاظت و پشتیبانی و تبعیت از خاندان عترت و طهارت (ع) کامل عمل نمایند
و اظهار ارادت خالصانه و عشق خود را به ایشان ابراز دارند .بطوریکه شیخ کشی(ره) «4» گفته اصحاب حسین(ع) امام راچنان یاری کردند و به کوه آ هنین برخوردند( کنایه از کثرت سپاه دشمن است ) و سینه جلوی نیزه ها دادند و چهره جلوی شمشیرها. و با اینکه از جانب دشمن به آن بزرگواران، امان داده شد و لیکن نپذیرفتند و گفتند:
ما نزد رسول خدا(ص) عذری نداریم که چشمی از ما باز باشد( یعنی تا زنده باشیم و نفس داشته باشیم ) و حسین(ع) کشته شود.
و....
همگی به پای عشق کشته شدند به مصداق آیه شریفه : من المومنین رجال صدقوا ما عاهدوا الله علیه فمنهم من قضا نحبه ومنهم من ینتظر وما بدّلوا تبدیلا «5»

فلذا بعد از ایشان نیز بر مدار همین رسم عاشقانه حتی در، گاه به میدان رفتن اهل بیت (ع) خویشان نزدیک ابا عبدالله الحسین(ع) سعی داشتند تا جایی که رمق دارند از حضرت و برادر و خواهر زادگان ایشان مراقبت نمایند و پیشمرگ ایشان باشند.
علیهذا بعد از عون (ع) ، محمد(ع) پسر دیگر آن علیا مخدره (س) به میدان رفت و به نقل ازمناقب ده تن را به هلاکت رساند و نهایت به دست عامر بن نهشل تمیمی (لعنة الله علیه ) به شهادت رسید.
نکته عارفانه و عاشقانه و مظلومانه ی این برهه کیفیت آماده شدن آن دو بزرگوار و کسب اجازه نمودن از دایی گرامشان حضرت حسین (ع) است که دل هر عاشق دلسوخته ای را به قلیان می آورد.
با اینکه آن دو بزرگوار طفل و نوجوان بودند از آنچنان روح بلند و بزرگی برخوردار بودند که مایه ی قبطه ی هر عاشقی است .
قابل ذکر میدانم که علت حضور نوجوانان و کودکان در این جهاد و نبرد ایشان را بیان کنم که جهاد و قتال در راه خدا اگر جهاد غلبه باشد فقط بر مکلفین واجب است و از کودکان ساقط است ولیکن در حهاد استماته چنانکه در روزهای قبل گفتیم جهاد جانبازیست و از روی مصالحی که بر آن مترتب است شامل از خود گذشتگان راه حق میشود و به آنها اختصاص دارد که مانند پروانه خود را در آتش عشق به حقیقت میسوزانند .
فلذا آن دو بزرگوار با اذن پدر و مادر به محضر دایی عظیم الشأن خود آمده اجازه رخصت جهاد خواستند که حضرت موافقت نکردند و هر چه اصرار کردند امام نپذیرفتند و فرمودند : شما امانتهای شوهر خواهرم هستید .
بی بی زینب کبری (س) به برادر عرض کردند: برادر جان عبدالله بن جعفر خود به من سفارشی مخصوص در سر راه آمدن همراه تو نمود که چنانچه جنگ در گرفت فرزندان را پیش از فرزندان حسین (ع) به میدان فرست تا پیشمرگ و فدایی او و فرزندانش باشند.
علی ایّحال حضرت رخصت دادند و آندو بزرگوار با موهای روغن زده و شانه کرده توسط مادر گرامیشان و مشک زده شمشیر به دست گرفتند و بدون زره چون زره در حد بدن کودکانه مبارکشان نبود آماده قتال گشتند و سوار بر مرکب شدند گرچه حتی پاهای مبارکشان به رکاب زین نمی رسید .
لااله الا الله.......
خیل عظیم دشمن لعنة الله علیهم اجمعین برای از پا انداختن آن دو بزرگوار کار سختی نداشت و سعی زیادی نکرد چون آن دو گل باغ رسالت عاشقانه و با کمک مادر چنان سر مبارکشان را شانه زده بودند که فرق سر کامل هویدا و هدف راحت شمشیرها ........
لعنت الله علی القوم الظالمین
آمین. یا رب العالمین

ذیلا" چند خط شعری گزیده در باب این روز تقدیم میدارم:

زینبم(س) ، عقل ، پریشان منست------ عشق، سرگشته و حیران منست
رو کنم جلوه ی دیگر در عشق------------- وقت جانبازی طفلان منست
روز عشق است، کنون این دو غزل-------- بهترین گفته ی دیوان منست
دو غزالی به منای تو حسین(ع)---------- در ره عشق تو، قربان منست
دو پسر یا دو ثمر یا دو قمر-------------------- شاهد یکدلی جان منست
درس توحید به آنان دادم ----------- که حسین (ع) مذهب و ایمان منست
شیرشان دادم و می گفتمشان ----------- که بدانید حسین (ع) حان منست
درس تفسیر بر آنان دادم -------------- که حسین (ع) معنی قرآن منست
گفته ام با پسرانم همه شب------------- که حسین (ع) اول و پایان منست
اذن قربان شدن این دو پسر-------------- خواهش این دل سوزان منست
شعر از شاعر متاسفانه ناشناس وبا اجازه
البته با کمی ویرایش و تخلیص  این حقیر



و از باب تیمن جند خط شعر نیز از این حقیر در رثای آن دو بزرگوار تقدیم میشود :


الا ای کعبه ی دل اذن فرما خواهر خود را--------------- که تا بهرت دهد هدیه، دو نو گل احمر خود را
ز بستان چیده ای گلهای رنگارنگ، لیک از من------- مکن شاها رد ، این دو شاخه ی نیلوفر خود را
ندارد قابل تو ، در، ازای لاله ی لیلا (س) ---------------- ولی ، کن شاد قلب خواهر غم پرور خود را
برای حج مخصوصی که در کرب و بلا داری------------ دو قربانی به پای تو ، دهند جان و سر خود را
نیایم از حرم بیرون ، که تا اشک رخم بینی ---------------  ندارم تاب ، غمدیدن به روی دلبر خود را

الهی زینبت (س) گردد بلاگردان تو جانا ------------------- ولیکن ننگرد آنسان ، عزیز و سرور خود را
چه رفت آنجا خداوندا، بر انوار دل زهرا (س) --------- که شاهد، اندر آن سوزد، دل و بال و پر خود را

الاحقر. محمد.ک.( تکمیل شد به تاریخ
چهارم محرم 1429 .23 دی 1386

امید است این ران ملخ از موری حقیر ،چون من ، عند الله العزیز الرحیم به درگاه اعظم سلیمان عالم امکان مهدی فاطمه ارواحنا فداه مقبول افتد و مرضی نظر حضرتش و تمام دوستداران خاندان عترت و طهارت (ع) قرار گیرد.

انشاء الله.

 التماس دعا

محمد.ک.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------
پا ورقی:
1) تاریخ طبری تالیف ابی جعفر محمد بن جریر طبری متوفای سال 310 قمری در بغداد که از مورخین صاحب نام سده های صدر اسلام است


2) شیخ مفید در الارشاد و سید بن طاووس در ملهوف یا همان لهوف و مناقب ابن شهر آشوب مازندرانی متوفای 588 ق. و احتجاج حمد بن علی ابن ابیطالب طبرسی استاد ابن شهر آشوب و تاریخ مسعودی و ....


3) ابن نما همان محمد بن علی ابن شهر آشوب سروی مازندرانی مولف مناقب


4) کشی با فتح کاف و تشدید شین منسوب به شهر کش در ماوراءالنهر و او شیخ اجل مقدم و عالم بصیر به رجال و اخبار، ابو عمرو محمدبن عمر بن عبدالعزیز کشّی است صاحب کتاب رجال معروفی است که شیخ ابو جعفر طوسی آنرا خلاصه کرده و هم اکنون نیز در علم رجال از منابع مهم است.

5) سوره مبارکه احزاب آیه 23 : از مومنان مردانی هستند که در عهدی که با خدا بستند براستی پایدار و استوار ماندند و بر این عهد به شهادت نایل آمدند واز ایشان برخی در انتظار شهادت بر آن عهد استقامت کرده و هیچ عهد خود را تغییر ندادند.